XI. yüzyılın son çeyreğinde, Anadolu’da; Büyük Selçuklu Devleti’nin Küçük Asya’daki bir kolu olarak, Selçuklu Hanedanı mensupları tarafından kurulan Türkiye Selçuklu Devleti, kısa süre içerisinde büyümüş; Anadolu’daki diğer Türk beyliklerini hâkimiyet altına alırken, Doğu Roma İmparatorluğu’nun bölgedeki nüfuzunu ve siyasî varlığını önemli ölçüde kırarak bölgenin büyük bölümünü fethetmiştir. Selçuklular, Tarih sahnesinde yer aldığı süre boyunca Bizans saldırılarına ve Haçlı Seferleri’ne başarıyla karşı koyması ve Anadolu’daki Türk varlığının korunmasında başat rol oynamasının ardından, XIII. yüzyılda Türkistan’da/Orta Asya bozkırlarında başlayan Moğol fütuhatının önünde duramadı. 1243 yılındaki Kösedağ Savaşı’nda Moğollar karşısında ağır bir yenilgi alan Türkiye Selçuklu Devleti, Moğol hâkimiyeti altına girmesinin ardından hızlı bir çözülme dönemine sürüklenmiştir. Böylelikle, inkıraz (yıkılış) dönemi sürecinde Anadolu’da Tavaifu’l- Mülûk da denilen II. Beylikler Dönemi başladı.

Bu dönemde Anadolu’da kurulan ve beylikler adıyla anılan Türk devletlerinin en dikkat çekenleri Batı Anadolu’da kurulan beylikler olmuştur. Kurucuları veya ataları genellikle Selçuklularda emîr (ordu komutanı) veya emirü’s-sevâhil (amiral) olan bu beylikler, Selçukluların sınırları dahiline katamadığı ve Doğu Roma İmparatorluğu’nun Anadolu’da elinde kalan son topraklar olan Batı Anadolu’yu kısa sürede fethettiler. Kuruluş aşamasında Ordu ve donanma teşkilâtlanması olarak Selçukluları örnek alan ve Halil İnalcık’ın deyimiyle ‘’Batı Anadolu Gâzi Denizci Beylikleri’’ olan bu Türk devletleri, coğrafyanın avantajlarını kullanmış; Bizanslı gemi mühendisleri ve donanma görevlilerini bünyelerinde istihdam etmelerinin de sonucunda, kısa sürede önemli deniz gücü haline gelmişlerdir. Yaptıkları deniz fetihleri ve gazâları sonucunda Doğu Roma İmparatorluğu’nun Akdeniz ve o dönemki adıyla Adalar (Ege) Denizi üzerindeki gücünü kırmakla beraber; Ortaçağ Akdeniz’indeki en güçlü denizci koloniyel devletleri Venedik ve Ceneviz’e denk sayılabilecek bir deniz gücü oluşturdular.

İşbu Batı Anadolu Türk beylikleri arasında, döneminde denizcilikte en ileri seviyeye ulaşan; siyasî, askerî ve ekonomik yönden en güçlüsü olan beylik, Bizans ve İtalyan kaynaklarının belirttiği üzere, Aydınoğulları Beyliği’dir. Aydınoğlu Mehmed Bey ve özellikle Gazi Umur Bey dönemlerinde denizlerde büyük bir güç haline gelen Aydınoğulları Beyliği, diğer Batı Anadolu beyliklerinin de doğal lideri konumuna gelmesinin yanı sıra; Adalar denizi ve Doğu Akdeniz üzerinde pek çok fetihler ve akınlar yapmış; Bizans’ı denizlerden ve bölgeden uzaklaştırmış, Venedik ve Ceneviz Devletlerinin bölgedeki mutlak hâkimiyetini kırmış ve üstünlük sağlamıştır.

Yazar bu eserinde Aydınoğulları Beyliği’nin kuruluş aşamasından itibaren, donanma ve ordusunun teşkilâtlanması, donanmada kullanılan gemi türleri ve askerlerin silahları, denizlerde ve karada gerçekleştirilen fetihler ve gazâlar, diğer Batı Anadolu Beylikleri ile olan ilişkileri ile birlikte, siyasî-askerî tarihini incelemiş olup, eserinde dönemin konjonktürel yapısını okuyuculara tasvir etmektedir.